Turma të mëdha njerëzish janë në pritje për të bërë nderimet e fundit për Mbretëreshën Elizabeth II. Në Royal Mile, mijëra njerëz, vendas, apo vizitorë në qytet, zunë vend në rresht të parë, “të etur” për një vend që do t’u sigurojë një ceremoni historike.
Makina e mbretit Charles zbriti në Royal Mile drejt Pallatit të Holyroodhouse, ku më vonë, ai do të drejtojë një procesion të familjes mbretërore pranë arkivolit të Mbretëreshës në Katedralen e Shën Giles.
Të tjerë qyetarë kanë mbajtur radhën për të bërë nderimet e tyre të fundit, duke kaluar pranë arkivolit të Mbretëreshës, ndërsa ai qëndron në katedrale.
Njerëzit e parë filluan të mblidheshin dhe të viheshin në radhë në parkun Meadows rreth orës 08:00 të mëngjesit, raporton BBC e cila ka intervistuar disa prej tyre dhe ka përcjellë emocionet që përshkojnë ata për lajmin e trishtë të vdekjes së Mbretëreshës.
Ndër ata që prisnin jashtë katedrales për të parë procesionin ishte Linda Greenshields, e cila kishte shkuar aty që në orën 07:00.
Ajo udhëtoi nga Larkhall, South Lanarkshire, me një flamur që halla e saj e kishte valëvitur kur u bë kurorëzimi i Mbretëreshës Elizabeth në vitin 1953.
“Më duhej të vija dhe të bëja nderimet e mia të fundit”, tha ajo për BBC Radio 5 Live.
“Do të jetë shumë emocionuese, Mbretëresha thjesht ka qenë gjithmonë atje, është shumë e trishtueshme.”
Joyce, e cila jeton “tek cepi” i rrugës ku ndodhet Pallati i Holyroodhouse, tha:
“Normalisht çdo gjë do të ishte në Londër, kështu që për njerëzit këtu, ka bërë një ndryshim të madh dhe unë mendoj se ju duhet të merrni pjesë. Unë qëndrova në ëest End për orë të tëra dje duke pritur që të kalonte procesioni i arkivolit, por nuk isha e sigurt nëse do të mund të qëndroja përsëri për kaq gjatë, kështu që solla një karrige sot. Ajo ka dhënë gjithçka për gjithë këto vite – ndiej se hoqi dorë aq shumë nga shumë gjëra për të bërë atë që bëri. Jeta e saj mund të kishte qenë kaq e ndryshme nëse ajo nuk do të ishte Mbretëresha,” shtoi ajo.
Lojëra në tavolinë, fleta për t’u ngjyrosur dhe tableta ishin furnizimet që kishte marrë me vete Keith Knoëlton për katër fëmijët e tij që kishin qenë në Royal Mile që nga ora 07:00.
Ai tha për BBC: “Ata kishin shkollë sot, por mendova se ia vlente t’i merrja për të parë këtë ngjarje historike. Duke jetuar në Edinburg për disa vite tani, ne thjesht ndjemë se ishte e rëndësishme që fëmijët tanë të dëshmonin një pjesë të historisë. Kam respekt të madh për Mbretëreshën dhe me të vërtetë besoj, si një amerikan, ne nuk kemi pasur një aleat më të fortë, besnik dhe më të qëndrueshëm se Mbretëresha dhe jam shumë mirënjohës që kam mundësinë të jem këtu.”
Australianja Jane Sutherland, 77 vjeç, u zhvendos në Skoci në vitin 1968 dhe tani jeton në Liberton, në anën jugore të Edinburgut. Ajo vendosi një karrige në Royal Mile disa orë përpara se të fillonte procesioni.
“Isha vetëm gjashtë apo shtatë vjec, por e mbaj mend Mbretin e fundit”, tha ajo. “Ishte një ngjarje e madhe në Australi kur ai vdiq. Është mirë të jesh këtu mes njerëzve ku gjithçka po ndodh. Është shumë ndryshe. Është histori.”
Ajo tha se “i tërhoqi zvarrë nipërit” në Pallatin e Holyroodhouse për të vendosur lule dhe shkoi në ceremoninën e shpalljes së mbretit Charles.
“Unë mendoj se mbretëresha ishte personi më i mrekullueshëm dhe një shembull i shkëlqyer për të gjithë me përkushtimin e saj dhe atë buzëqeshje të saj.”
Jen dhe djali i saj tetë vjeçar Theo, shkolla e të cilit kishte një festë publike lokale të hënën, kishin udhëtuar nga Falkirk në Edinburg.
Ata u ulën në trotuarin në gjysmën e poshtme të Royal Mile pranë Pallatit të Holyroodhouse, më shumë se tre orë përpara se të fillonte procesioni.
“Është vetëm pjesë e historisë,” tha Jen. “Mbretëresha ka qenë gjithmonë pjesë e jetës sime. Gjyshja ime është e një moshe të ngjashme dhe ajo ka qenë gjithmonë atje. Është pak e çuditshme. Unë dua që ai (Theo) të ketë të njëjtën marrëdhënie me familjen mbretërore si unë. Mbretërit ishin gjithmonë aty dhe nuk mendoj se duhet ta lëmë atë të vdesë. Nuk di për askënd tjetër, por më bën të ndihem i sigurt. Është e çuditshme, por ka gjithashtu një ndjenjë gëzimi sepse nuk kam njohur kurrë një mbret. Gjyshërit e mi e kanë njohur, por është një fillim i ri për mua.”
