Pablo Zabaleta është krahu i djathtë i Silvinjos në kombëtaren spanjolle. Një kombinim amerikano-jugor, ndonëse jo fort i zakontë, një brazilian dhe një argjentinas së bashku te Shqipëria! Aktualisht, ndihmësi i Silvinjos jeton në Barcelonë, ndërkohë që në karrierën e tij ka kaluar nga San Lorenco (Argjentinë), Espanjoli në La Liga dhe Mançester Siti në Premier. Pa diskutim që ai ka dhe një përvojë jo të paktë me kombëtaren argjentinase, ku ka zhvilluar 58 ndeshje. Argjentinasi që jeton në Barcelonë do të sfidojë sonte në mbrëmje Spanjën në Dyseldorf duke qenë pjesë e stolit të Shqipërisë. Gazeta spanjolle “AS” ka siguruar një intervistë me Zabaletën, ku ai ka folur për gjithçka dhe për ëndrrën e madhe të Shqipërisë për të kaluar fazën e grupeve.
Si mbërriti Zabaleta në Shqipërinë e Silvinjos?
Pas katër vitesh në “pension”, doja të përfshihesha në botën e trajningut. Takova Silvinjos një vit duke luajtur për Mançester Sitin dhe prej andej lindi një miqësi shumë e mirë. Detyra ime është të filtroj sa më shumë informacion tek ai, shumë analiza të rivalit, të përgatis detyrat në stërvitje… Por Silvio gjithmonë është ai që merr vendimin përfundimtar.
Cili është vlerësimi juaj për Europianin e deritanishëm të Shqipërisë?
Shumë pozitiv! U mundëm me Italinë, por duke konkurruar mirë, me një shans në fund që do të na jepte një pikë. Edhe kundër Kroacisë zhvilluam një ndeshje të shkëlqyer në përgjithësi.
Dhe tani Spanja…
Po, rivali më i vështirë në grup. Unë shkova me Silvinjon për të parë ndeshjen Spanjë-Itali në Gelsenkirshen, është 40 minuta nga Kamen ku qëndrojmë të grumbulluar. Është ndryshe ta shohësh një ndeshje në televizor, ndryshe ta shohësh në video dhe ndryshe ta shohësh drejtpërdrejt në stadium. Kur je në stadium sheh shumë gjëra të veçanta. Kisha kohë pa parë një skuadër të dominonte në nivele të tilla siç bëri Spanja kundër Italisë.
Ju ka bërë vërtet kaq shumë përshtypje?
Shumë… Në të gjitha ndeshjet zakonisht ka faza në të cilat rivali heq dorë nga dominimi, por në këtë rast Italia nuk ia doli. Spanja dominoi nga minuta e parë deri në fund. Ata menaxhojnë aq shumë regjistra saqë kur dëshironi të mbuloni një cilësi, ata përfundojnë duke kërkuar një mënyrë tjetër për të arritur në krye dhe vazhdimisht të krijojnë rrezik për ju.
Supozohet të jetë një lajm i mirë për Shqipërinë që Spanja tashmë është e kualifikuar. Ju si e shihni?
Epo kjo është diçka që kemi diskutuar, por nuk ka shumë kuptim. De la Fuente ka thënë se Spanja nuk do ta nënvlerësojë ndeshjen dhe jam i sigurt se do të dalin me më të mirët, edhe pse Rodri nuk mund të luajë për shkak të pezullimit. Duhet të përgatitemi për Spanjën më të mirë dhe më pas do të shohim nëse do të ketë ndryshime. Gjithashtu: nëse luajnë lojtarë si Hoselu, Ferrán… nuk bën ndonjë ndryshim, sepse ata janë futbollistë me një nivel të jashtëzakonshëm.
Çfarë mendoni për Niko Uilliams dhe Jamal?
Që Lamine që ende nuk i ka mbushur 17 vjeç, po bën atë që po bën është e admirueshme. Aq i ri dhe duke luajtur me atë personalitet, sa nuk shqetësohet për skenën, saqë kërkon vazhdimisht topin për të gjeneruar një kundër një gjatë gjithë kohës. Dhe e njëjta gjë në anën tjetër me Nikon, i cili menaxhon të dy profilet.
Me cilin lojtar do të ndërronit fanellën këtë të hënë nëse do të ishit ende futbollist?
Epo… E kam takuar Hezus Navasin për vite te Siti dhe e vlerësoj shumë atë dëshirë dhe atë përmbushje fizike me të cilën vazhdoj ta shoh atë të konkurrojë. Ai është i datëlindjes 1985 si unë. Ka raste kur futem në fushë me djemtë dhe nuk lëviz dot. Por shoh që Navas vazhdon të konkurrojë dhe them me vete, nga çfarë përbëhet ky njeri? Do të përpiqem ta përqafoj dhe ta përgëzoj, sepse është shumë e bukur ta shohësh një si ai të vazhdojë të luajë në një kampionat evropian në moshën e tij.
