Që në mëngjes dukej që ajo ditë nuk do të ishte si të tjerat. Shqipëria hapte kualifikueset e Kupës së Botës, Gjermani 2006 në një sfidë kundra Greqisë në ‘’Qemal Stafa’’. Që kur ishte hedhur shorti dihej që kjo nuk do të ishte një ndeshje normale pasi luhej kundra fqinjëve tanë me të cilët historia na lidhte dhe na zgjidhte në shumë mënyra për mirë por kryesisht për keq.
Por akoma më shumë kjo ndeshje pati interes pasi grekët do të vinin në Tiranë, si Kampion Evrope duke i surprizuar të gjithë në turneun europian të zhvilluar në Portugali gjatë asaj vere. Aq shumë kishin bërë ata futbollist sa ishin quajtur ‘’zotat’’ e rinj të Olimpit. Por koha për të thyer qafën kishte ardhur.
Ndërkohë miliona shqiptar kudo jetonin në: Shqipëri, Dardani, Iliridë, Çamëri, Malësi, Preshevë dhe mërgatë kudo në botë sytë i kishin në Tiranë. Ndërkohë biletat ishin shitur të gjitha dhe Tifozat Kuq e Zi kishin provën e së vërtetës. Një stadium i gjithi 🔴⚫️, një stadium i gjithë në mbështetje të 11 heronjve tanë kundra “dhelprave” greke.
Gëzimi do të vinte shumë shpejt kur fillimisht shënon Murati dhe më pas dyfishon me një supergol Aliaj, eh kush i harron ato gola. Më vonë grekët do të shënonin golin e tyre por kujt po i interesonte. Me rëndësi ishte fakti se djemtë tanë treguan se kur luhet me zemër dhe më shumë se të gjitha ka vlerë ajo fanellë që vesh dhe flamuri që përfaqëson mund të mundësh edhe ekipin më të mirë në botë.
Ndërkohë pas ndeshjes jo vetëm në Tiranë por kudo në Shkodër, Durrës, Elbasan, Korçë, Berat, Vlorë, Gjirokastër, Sarandë, Prishtinë, Prizren, Pejë, Mitrovicë, Shkup, Tetovë, Strugë, Tuz, Ulqin, Preshevë dhe në çdo qytet shqiptar u derdhën njerëzit në rrugë për të festuar. Ishin shqiptar që ndiheshin më krenar se kurrë nën thirrjet #osamirëmeqënëshqiptar për këtë arritje të re historike këtë herë në sport, në futboll.
Por jo vetëm këtu por edhe në Greqi, Itali, Zvicër, Gjermani, Suedi, Belgjikë, SHBA e kudo ku jetonin shqiptar, të cilët edhe pse jetonin kilometra larg nga atdheu i tyre ndiheshin më shumë se kurrë krenar me flamurin e tyre, himnin dhe emrin shqiptar duke harruar vuajtjet në mërgim.
Ishte sikur te kishim fituar një luftë por si përherë në luftë ka edhe dëshmorë një i tillë ishte Gramoz Palushi, i cili duke festuar me flamurin më të bukur në botë kishte zemëruar njerëzit e helmuar të quajtur grek që e goditën në festë. Ndërkohë edhe shtypi botëror nisi të shkruaj për ne, pasi kampionët e kishin thyer qafën shumë shpejt duke e lëshuar fronin. Shqipëria ka shumë data historike që na bëjnë të ndihemi krenar edhe në të ardhmen do të ketë të tilla. Edhe në sport ne presim të tjera suksese por 4 shtatori i 20 viteve më parë, nuk ka për t’u harruar lehtë dhe as heronjtë tanë kuq e zinj të asaj mbrëmje.
Nga, Elton Çela
