Nëpërmjet një postimi në facebook, gazetarja Manjola Zeka ka shpërndarë një histori të veçantë dhe emocionuese teksa kujton rrrugëtimin e saj gazetaresk.
Ajo zgjedh ta nisi kështu rrëfimin:
“Çdo 30 janar do e kujtoj, është ndêr gjërat më të bukura që me kanë ndodhur në profesionin tim…Gazetaria, profesioni më i bukur, sidomos kur punën e bên me pasion dhe je i pêrgjegjshëm për çfarë shkruan… e risolla në vëmendje këtë status, sepse atë ditê u ndjeva vërtet mirë dhe e lumtur…nuk më hiqet nga mendja fytyra e tij.. po, po jam shume e lumtur🙏🏻🙏🏻
30 janar 2019
Kam ngele pa fjale sot, nje lemsh mu mblodh ne gryke. Po beja rrugen per ne shtepi, kthehesha nga puna. Dikush me flet me emer. Kthej koken. “Manjola je”-po i them. Ishte nje meso-burre. Perkulet dhe me puth duart. Shtanga.” Nuk me njeh. Jeten e tim biri e kam nga ti- syte ju mbushen me lot. Si e ngrire ju pergjigja: Me fal, me fal por nuk me kujtohesh..” Ti mbase harron, une jo. Kane kaluar shume vite, me shume se 15. Ishe gazetare dhe te kam takuar te Minsitria e Shendetesise, ku te tregova historine e djalit”- flet serish me ze te bute. Ne ate moment ngrita koken dhe e perqafova, e per pak sekonda ju ktheva atyre viteve dhe diteve qe ndenjem bashke te MSH, ku ia dolem…Pune, perkushtim, mirenjohje. Eshte e bukur gazetaria e terrenit, sidomos kur e ben me zemer dhe pergjegjshmeri..nuk me hiqet nga mendja fytyra e tij… jam e lumtur, shumeee e lumtu”-Përfundon ajo
